شیخ اشراق ،شهاب الدین سهروردی در کتاب «حکمة الاشراق» بحث امام و رهبر و اقسام رهبر و رئیس جامعه را مطرح نموده و بر طبق مبانی اشراقی خویش، شرایط کسی را که می تواند رئیس و رهبر و مربی جامعه باشد ، بیان می کند و در این باره می فرماید:

” جهان هیچ گاه از حکمت (علم کامل)و از وجود کسی که دارای حکمت وحجج و بینات نزد او باشد ،خالی نبوده است ؛این چنین کسی خلیفه خدا در روی زمین است و تا زمین و آسمان پابرجاست چنین خواهد بود پس در هر زمان چون شخصی به هم رسد که خدائی و نمونه ی کامل علم و عمل باشد ، ریاست جامعه با اوست واو خلیفه ی خدا در زمین است و زمین هرگز از چنین انسانی تهی نخواهد بود… این که می گوییم ریاست با اوست ، مقصود حکومت ظاهری او نیست ، بلکه گاه «امام خدائی»، حکومت تشکیل می دهد و آشکار است و مبسوط الید ، وگاه در نهایت پنهانی «غیبت» به سر می برد و این امام همان کسی است که مردم او را «قطب زمان»و«ولی عصر» می نامند.ریاست جامعه با اوست ، اگر چه نشانی از او در دست نباشد ، البته اگر این رئیس ، ظاهر باشد و در رأس حکومت قرار گیرد ، زمان ، نورانی خواهد شد.“

            (حکمة الاشراق،ج۲،ص ۱۲_۱۱.)

امام جعفر صادق (ع) می فرماید:

بنده خدا ، مؤمن نمی باشد تا آن که خدا و رسول خدا و همه ائمه هدی را بشناسد ،و امام زمان خویش را بشناسدومشکلاتی که دارد به سوی او رجوع نماید واو را تصدیق نماید در آن چه می فرماید.

بعد از آن فرمودند که: چگونه آخر را می شناسد وحال آنکه او اول را نمی داند و معرفتی به حالش ندارد؟ (وشاید که مراد از اول ، خدا و رسول باشد. پس مراد از آخر ، ائمه باشد و می تواند که مراد از آخر ، امام زمان باشد و بنابراین ، مراد از اول امامان پیش از او باشد و معنی دوم در نزد حقیر ظاهرتر است.)

منبع: اصول کافی ،باب بیان معرفت و شناخت امام ،ح۴۷۰.

امام هادی(ع):

«لولا من یبقی بعد غیبة قائمکم من العلماء الداعین الیه ،والدّالین علیه ، والذّابین عن دینه بحجج الله ،والمنقذین للضعفاء من عبادالله من شباک ابلیس ومردته ،لما بقی احدالاارتد عن دین الله ولکنهم یمسکون ازمة قلوب ضعفاء الشیعة کما یمسک صاحب السفینة سکانها ،اولئک هم الافضلون عندالله عزوجل»

اگر نه این بود که پس از غیبت قائم آل محمد ،برخی از علماء وجود دارند که به سوی او دعوت می کنند ومردم را به حضرتش سوق می دهند و از دینش با استدلالهای الهی حمایت می کنند و ضعیفان از بندگان خدا را از افتادن در دام ابلیس ویارانش رهایی می بخشند پس به تحقیق هیچ کس نمی ماند جزء این که از دین خدا برمی گشت. ولی آن عالمان زمان قلوب ضعفای شیعه را می گیرند همانگونه که ناخدای کشتی ، سکّان و فرمان کشتی را می گیرد وپس آنها نزد خدای عزوجل از همه برترند.

     منبع :بحار الانوار ،ج۵۱،ص۱۵۶.

از امام صادق(ع)روایت شده که فرمود:

گویا قائم (ع)و یارانش رادر نجف می نگرم که گویا از شدت حیرت وتعجب ،پرنده روی سر آنها ست،توشه آنان تمام شده ولباسهایشان کهنه گردیده ،سجده بر پیشانی شان اثر گذاشته ،شیران روز وراهبان شب هستند ،قلبهایشان مانند تکه های آهن است و به هر یک از آنان نیروی ۴۰نفر بخشیده شده است جزء منافق وکافر از آنان را نمی کشد.

خداوند متعال در قرآن آنان را به «توسم=فراست وکیاست»توصیف کرده است و می فرماید: «ان فی ذلک الآیات للمتوسمین»(حجر/۷۵)

    منبع: بحار الانوار ،ج۵۲،ص۳۸۶،حدیث ۲۰۲.

عمرم به سر رسید ونشد یارتان شوم

     آقا نشد که لایق دیدارتان شوم

غفلت بساط کرد سر راه طفل دل

وایَم نشدکه راهی بازارتان شوم

واصل اگر به عرضه حسن تو می شدم

چیزی نداشتم که خریدارتان شوم

باری زدوش حضرتتان برنداشتم

شرمنده ام تا به کجا بارتان شوم

ای حیدرزمانه غریبتان گذاشتیم

در روز غم نشد که عمارتان شوم

با آنکه سرشکسته وسرخورده مانده ام

اذنم بده فدائی وسردارتان شوم

دربین روزه و عطش واشک وشوروشین

یک ذکر مستجاب بگویم فقط حسین

«اللهم عجل لمولانا المظلوم الفرج »

منبع:”خلوت دل با امام زمان عج“