مرحوم علی دوانی از آیت الله مروارید نقل می کند که فرمود:من خاطره ای از محدث قمی دارم که برای اهل علم خیلی آموزنده است و آن این است که تاجری بود به نام حاج میرزا آقای حسینیان ، اوتاجر برنج واز علاقه مندان مرحوم حاج عباس قمی بود. روزی اواز ایشان و بعضی دیگر از آقایان علمای مشهد دعوت کرد و به محلی به نام <ازغند> از کوهپایه های اطراف مشهدبرد،من هم بودم ومرحوم حاج شیخ عباس در آنجا هم مشغول کتابت و تألیف و تصنیف بودند. آقای حسینیان گفت: آقا من شمارا دعوت کرده ام تا بیایید این جا تا استراحت بکنید، نه اینکه در این جاهم به همان کارتان مشغول باشید! حاج شیخ فرمودند : من نوکر امام زما (عج) هستم ،باید برایش کار کنم. آقای حسینیان گفت : من که سهم امام (عج) به شما نمی دهم که ملزم باشید در این جا هم که هستید مشغول کار باشید!شیخ عباس سکوت نمود و تأمل کرد، سپس فرمود: این بی انصافی نیست که من یک عمر نان امام زمان (عج) راخورده ام و اگر یک روز یاچند روز نخوردم برایش کار نکنم ؟! وبعد هم مشغول کار شدند.

           (نشریه امان شماره ۲۵)