«فلما نسوما ذکروابه أنجیناالّذین ینهون عن السوء»   (اعراف/۱۶۵)

این آیه یکی از۲۹۰ آیه ای است که در آن خداوند به مسئله ظلم پرداخته است.

درتفسیرنمونه از نظرعلامه طباطبائی نکته ای که از این آیه آمده است این که سکوت دربرابر فسق وفساد وعدم قطع رابطه با ستمگر ان شرکت در فسق و ظلم وموجب اشتراک با ظالمین در عذاب است. علامه در این زمینه می نویسند:مقصود از این آیه فراموشی تذکرات و بی تأثیر شدن آنهادردلهای ایشان است. هرچند به یاد آن تذکرهاهم بوده باشند زیرا اخذ الهی مسبب بی اعتنایی به اوامر او و اعراض از تذکرهای انبیای اوست وگرنه اگر مقصود فراموشی باشد عقوبت معنایی نداشت چون فراموشی به حسب طبع خودش مانع از فعلیت تکلیف و حلول عقوبت است.

درهرتکراریامکان معصیت در نظر ش قوی تر و اثرات تذکرات ضعیفتر شده تا آنجا که به طور کلی تذکرات در دلش بی اثرووجود و عدمش یکسان می شود.

درهرصورت معنای ظلم اعتراض یا سکوت درقبال آن می تواند سرنوشت انسان را مشخص کندو اعتراض به ظلم نهی از منکر است چرا که ظلم منکر است نهی از منکر نیز وظیفه دینی است.