? امیرالمومنین علی عليه السلام :

? إنَّ تَقوَى اللّه ِ دَواءُ دَاءِ قُلوبِكُم ، وبَصَرُعَمى أفئدتِكُم ، وشِفاءُ مَرَضِ أجسادِكُم ، وصَلاحُ فَسادِ صُدورِكُم، وطَهورُ دَنَسِ أنفُسِكُم، وجَلاءُ عَشا أبصارِكُم، وأمنُ فَزَعِ جَأشِكُم، وضِياءُ سَوادِ ظُلمَتِكُم . 

? همانا تقواى خدا

? داروى درد قلب هاى شما

? و بينا كننده كورى دلهايتان

? و شفابخش بيمارى جسمهايتان

? و برطرف كننده تباهى سينه هايتان

? و پاك كننده آلودگى جان هايتان

? و روشنى بخش ضعف چشم هايتان

? و فرو نشاننده ترس و اضطراب دلهايتان

? و زداينده سياهى ظُلمتتان می باشد.

? نهج البلاغه ، خطبه ۱۹۸.

? #امیرالمؤمنین علی علیه السلام در نامه ای به سلمان فارسی می فرماید :

? أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْيَا مَثَلُ الْحَيَّةِ لَيِّنٌ مَسُّهَا قَاتِلٌ سَمُّهَا فَأَعْرِضْ عَمَّا يُعْجِبُكَ فِيهَا لِقِلَّةِ مَا يَصْحَبُكَ مِنْهَا وَ ضَعْ عَنْكَ هُمُومَهَا لِمَا أَيْقَنْتَ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا وَ تَصَرُّفِ حَالَاتِهَا

? پس از یاد خدا و درود! 

دنیای حرام چونان مار است، كه پوستی نرم، و زهری كشنده دارد، پس از جاذبه های فریبنده آن روی گردان، زیرا زمان كوتاهی در آن خواهی ماند، و اندوه آن را از سر بیرون كن، زیرا كه یقین به جدایی آن، و دگرگونی حالات آن داری

? #نهج_البلاغه ، #نامه ۶۸

وهمچنین می فرمایند:

♨ كُنْ آنَسَ مَا تَكُونُ بِهَا أَحْذَرَ مَا تَكُونُ مِنْهَا فَإِنَّ صَاحِبَهَا كُلَّمَا اطْمَأَنَّ فِيهَا إِلَي سُرُورٍ أَشْخَصَتْهُ عَنْهُ إِلَي مَحْذُورٍ أَوْ إِلَي إِينَاسٍ أَزَالَتْهُ عَنْهُ إِلَي إِيحَاشٍ وَ السَّلَامُ.

⚠ آنگاه كه به دنیا خو گرفته ای بیشتر بترس، زیرا كه دنیاپرست تا به خوشگذرانی در دنیا اطمینان كرد او را به تلخ كامی كشاند، و هرگاه كه به دنیا انس گرفت و آسوده شد، ناگاه به وحشت دچار می گردد.

? #نهج_البلاغه ، #نامه ۶۸

? #امیرالمؤمنین‌ علی علیه السلام :

? وَ قَالَ (عليه السلام): يَا أَسْرَي الرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ الْمُعَرِّجَ عَلَي الدُّنْيَا لَا يَرُوعُهُ مِنْهَا إِلَّا صَرِيفُ أَنْيَابِ الْحِدْثَانِ أَيُّهَا النَّاسُ تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِكُمْ تَأْدِيبَهَا وَ اعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا

? و درود خدا بر او فرمود: ای اسیران آرزوها، بس كنید! زیرا صاحبان مقامات دنیا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند، ای مردم كار تربیت خود را خود بر عهده گیرید، و نفس را از عادتهایی كه به آن حرص دارد باز گردانید.

? نهج_البلاغه ، حکمت ۳۵۹