ماوقتی موظّفیم دیگران رااصلاح کنیم که خودرااصلاح کرده باشیم؛اما این،مقدمه ای<<تحصیلی>>است نه <<حصولی>>وبهانه به دست تارکان امر به معروف ونهی از منکرنمی دهد؛هیچ کس حق نداردبگوید:چون خودرااصلاح نکرده ام نباید جامعه رااصلاح کنم؛زیراانسان موظف است هرچه سریعتر خودرااصلاح کند.

گاهی می گوییم:ماکه پزشک نیستیم،حق طبابت نداریم،این سخن حق است وکسی هم نبایدتحصیل پزشکی رابر ماتحمیل کند چون تحصیل آن سن،امکاناتواستعدادخاصی می خواهدومقدورهرکسی نیست.پس اگرنتوانستیم بیماری درمان کنیم.عذرما موجه است،چون مقدور مانیست.

امااگرکسی مشکل اخلاقی داشته باشد،مانمی توانیم بگوییم چون خودرااصلاح نکرده ایم نمی توانیم به اصلاح اواقدام کنیم؛چون انسان همواره موظف است خود رااصلاح کند.اصلاح نفس ،مقدورهمه ماست و گرنه خداوند آن رابرماواجب نمی کرد.البته درآغاز؛دشواراست،ولی سختی آن کاذب است ودر درون هر کاذبی،صادقی نهفته است. چیزی که سختی آن دروغ است،آسانی آن راست است."مراحل اخلاق درقرآن،ص29و30″

درزندگی این دنیاماراازتنگناهایی عبورمی دهندکه مهارت وظرفیت برای کارهاوسطح عالی تری اززندگی درعالم آخرت پیداکنیم.این دنیا یک دوره اموزشی وتمرینی است نه فقط برای پاداش گرفتن در اخرت و دیگر هیچ،بلکه برای امادگی یافتن برای زندگی بسیار جذابتر ،که اصل زندگی در انجاست                                      

 "کانال رسمی استاد پناهیان “