حجاب مایه ی تشخص و آزادی زن است؛ برخلاف تبلیغات ابلهانه و ظاهربینانه ی مادیگرایان، مایه ی اسارت زن نیست. زن با برداشتن حجابهای خود، با عریان کردن آن چیزی که خدای متعال و طبیعت پنهان بودن آن را از او خواسته، خودش را کوچک میکند، خودش را سبک میکند، خودش را کم ارزش میکند. حجاب وقار است، متانت است، ارزشگذاری زن است، سنگین شدن کفه ی آبرو و احترام اوست؛ این را باید خیلی قدر دانست و از اسلام باید به خاطر مسئله ی حجاب تشکر کرد؛ این جزو نعمتهای الهی است.

منبع : دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای (۱۳۹۵/۴/۲۳).

منتظر برای زمینه سازی باید الگوهای رفتاری عصر ظهور را اخذ و پیاده كند، گفت: یكی از این ویژگی ها احسان و نیكوكاری است چنان كه اثری از فقیر و نیازمند در آن دوران وجود نخواهد داشت.

 حجت الاسلام والمسلمین علی حیدری( مدیر آموزش مرکز تخصصی مهدویت)اظهارکردند:

عصر ظهور، الگویی برای عصر غیبت محسوب می شود، منتظران ظهور به دنبال آن هستند كه نوع زندگی، روابط ، وضعیت دینی، فرهنگی و اقتصادی خود را متناسب با اهداف و برنامه های امام زمان (عج) انتخاب و راهبری كنند كه در این مسیر بهترین راهكار اخذ ویژگی های حكومت مهدوی است.

وی با اشاره به ویژگی های دوران ظهور امام عصر(عج)، افزود: امام زمان (عج) از اصحاب خویش، پیمان و بیعت می گیرند كه فساد و غیبت نكنند، مُحرمی را نكشند، حریمی را هتك نكنند، از آلودگی ها بپرهیزند و امر به معروف و نهی از منكر كنند و در سایه این رفتارها، جامعه مهدوی از امنیت، صلابت، رفاه و معنویت برخوردار خواهد شد.

حیدری با اشاره به اینكه در دوران ظهور رفاه مادی و عدالت اجتماعی فراگیر خواهد شد، تصریح كرد: اثری از فقیر و نیازمند در این دوران پیدا نخواهد شد و سطح زندگی ها چنان افزایش خواهد یافت كه مسلمانان از غیر مسلمانان در داد و ستدها، سود نخواهند گرفت و سنت پیامبر(ص) احیاء می شود.

امام زمان (عج) دین جدیدی ارائه می كند.

ادامه »

_{✨هر بانویے ڪه بانوی محشر نمی شود?}

_{✨هرکس برای شیعه ڪه مادر نمی شود?}

_{〰?〰?〰?〰?〰?〰?}

_{#تبریک_به_صاحب_الزمان_باید_گفت?}

_{✨?الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج?✨}

در امر شهادت آنچه مهم است این است که کسی آماده بشود جان خودش را کف دستش بگیرد برای بذل در راه خدا؛ ایثارگران ما، رزمندگان ما، فداکاران ما که جانشان را کف دستشان گرفتند و رفتند، همه‌ی اینها این فضیلت را دارند، منتها گاهی خدای متعال نسبت به کسانی تفضّل ویژه‌ای میکند و پاداش آنها را که شهادت است به آنها نقد میدهد، بنابراین ارزششان و اعتبارشان میشود چند برابر؛ برای خاطر اینکه از خدای متعال پاداش این مجاهدت را به‌صورت نقد گرفتند:(اِنَّ اللهَ اش‌ـتَریّْ مِنَ المُ‌ـؤمِنینَ اَنفُسَهُم وَ اَموالَهُم بِاَنَّ لَهُمُ الجَنَّ‌ـةَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللهِ فَیَقتُلونَ وَ یُقتَلونَ وَعـدًا عَلَیهِ حَقًّا فِی التَّوریّْةِ وَ الاِنجیـلِ وَ القُرءان)

یعنی خدای متعال جانشان را، این متاع را از اینها قبول کرد و در مقابل، بهشت را به آنها داد؛ بالاترین معامله این است، بالاترین سود این است. جان ما همان سرمایه‌ای است که به‌هرحال خواهی نخواهی از بین خواهد رفت؛ یعنی هیچ‌کس نیست که این جان و عمر را که باارزش‌ترین سرمایه‌ی انسانی او است، بتواند نگه دارد؛ یک مدّتی هست؛ بعد، از ما گرفته خواهد شد. به شکلهای مختلفی گرفته خواهد شد؛ یک نفری مثلاً تصادف میکند در بیابان یا خیابان و با تصادف از بین میرود؛ یکی با بیماری از بین میرود؛ [امّا] یکی این جان را با خدا معامله میکند؛ این جانِ از بین رفتنی را معامله میکند. بنده پیش از انقلاب در سخنرانی‌ها مکرّر این را میگفتم که شهادت مرگ تاجرانه است، مرگ حسابگرانه است؛ کسی که در راه خدا شهید میشود، در واقع بهترین حسابگری را دارد میکند، چون این [جان] که ماندنی نیست؛ مثل تعبیر معروف «روغن ریخته، نذر امامزاده» است. خب این روغنِ ریخته است دیگر، اینکه ماندنی نیست؛ این را آدم نذر امامزاده بکند، خیلی باارزش است، خیلی زرنگی میخواهد؛ این زرنگی را شهدای ما داشتند که توانستند این جانِ از بین رفتنی را با خدای متعال معامله کنند و خدای متعال با این لحن با اینها حرف بزند: اِنَّ اللهَ اش‌ـتَریّْ مِنَ المُ‌ـؤمِنینَ اَنفُسَهُم؛ پروردگارا! ما که هستیم که تو جان ما را بخری؟ این جان مال تو است، متعلّق به تو است، اصلاً ما که اختیاری در مورد آن نداریم؛ ببینید چقدر خدای متعال ارزش قائل میشود برای این مجاهد فی‌سبیل‌اللّه؛ مِنَ المُ‌ـؤمِنینَ اَنفُسَهُم وَ اَموالَهُم بِاَنَّ لَهُمُ الجَنَّ‌ـةَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللهِ فَیَقتُلونَ وَ یُقتَلون؛ این است؛ خدای متعال برای شهدای ما این را قرار داده است؛ این ارزش را ما خیلی باید گرامی بداریم .

                               Khamenei.ir 

امیرمومنان(ع) در توصیه به مالک اشتر می فرماید: «لا یکونَنَّ المُحسِنُ وَ المُسی عِندکَ بِمنَزَلَة سواءِ…» نیکوکار و بدکار در پیش تو یکسان نباشند چراکه این کار، بی رغبتی نیکوکاران در امر نیکوکاری را سبب می شود و … .

رشد علمی، اجتماعی و معنوی افراد، اغلب در سایه تشویق بوده است. از این رو اگر بخواهیم افراد جامعه، در عرصه های مختلف به پیشرفت و تعالی برسند، باید فرهنگ «تشویق و تقدیر» را احیا کنیم.

در زمینه های معنوی و ارزشی هم چنین است. اگر کسی به خاطر صداقت، خدمت، ایثار و فداکاری مورد تشویق قرار گرفت، انگیزه بیشتری برای همین نیکی ها پیدا می کند. خدای متعال هم در قرآن، از کسانی به نیکی یاد می کند، یا از عمل نیک و جهاد و صبر و انفاق اشخاصی، با نازل کردن آیاتی در شأن آن واقعه، تجلیل می کند.

ادامه »